Këtë kostum, Shahije Beca, nga Maqellara e ruan me fanatizëm që nga viti 1996. Kohë kur djali i saj Fatosi, vetëm 25 vjeç, hipi në skaf për të shkuar drejt Italisë. Por nuk mbërriti kurrë.
“Dy furgona me djem, 32 djem janë nisur për Vlorë për bukën e gojës dhe djali im bashkë me to. Ishin pa dokumente, telefon jo, ata kishin me vete vetëm rrobat e leckosura, kishte shumë pak plaçka të vjetra me vete”, u shpreh Shahije Beça.
Në atë mjet lundrues ishin 29 dibranë dhe 3 skafistë, për të cilët nuk dihet asgjë prej 9 marsit 1996. Familjarët nuk kanë asnjë lajm prej tyre, asnjë shenjë nëse fati i tyre përfundoi në ujërat e Otrantos apo jo.
Shahije Beça, 82 vjeçe nga fshati Vojnikë, pret një përgjigje prej 27 vitesh për djalin e saj. Ajo feston në heshtje ditëlindjet e të birit të zhdukur dhe refuzon të mendojë çdo skenar tragjik.
“Ia festoj ndonjëherë, ia festoj jerm”, u shpreh Shahije Beça.
Për atë që njihet si Tragjedia e Maqellarës, është folur pak ose aspak. Të rinjtë e moshës 18 deri në 35 vjeç, u panë për herë të fundit nga familjarët tek furgonat që i transportuan drejt Vlorës mëngjesin e 9 Marsit 1996. Sipas raportimeve, ata hipën atë mbrëmje në skaf dhe prej atëherë asgjë nga fati i tyre.
Gjurim Maksuti nga fshati Vojnikë në Maqellarë, në këtë skaf kishte dy djemtë 18-vjeçarë të së mostrës. Nëna e tyre, ndërroi jetë pa mësuar kurrë të vërtetën për djemtë.
“Ndodhen sot e 26 vjet pa marrë asnjë lajm. Bashkë me to janë 32 dibranë, dhe në atë kohë dhe ato u nisën nga Vlora me skaf, kanë hip në të dhe që atë ditë ne nuk kemi pas më lajm prej tyre”, u shpreh Gjurim Maksuti.
Por, çfarë ndodhi në këtë udhëtim misterioz?
Ajo që dihet është fakti se skafi ishte blerë i ri dhe kishte mbërritur në Vlorë po atë ditë nga Italia. Mjetin e ka marrë përsipër ta drejtojë Qemal Veizi, vëllai i pronarit të skafit.
Në mëngjes, kur skafi nuk u kthye, vëllezërit e skafistit filluan të shqetësohen. Menjëherë kontaktuan me njerëzit e tyre në Itali, të cilët u thanë se nuk kishte mbërritur asnjë skaf. Kontaktuan me Guadia di Finanza nëse përgjatë asaj nate kishin kapur ndonjë skaf, por sërish morën përgjigje negative. Atëherë ato dolën vetë në kërkim, me një peshkarexhë që kishin në pronësi, por nuk mundën të gjenin asnjë shenjë.
E vetmja shtëpi që ka hapur dyert e mortit dhe ka një varr ku e qan të birin është familja e Sulejman Qokut, nga fshati Kllopçisht i Maqellarës. Trupi i tij u gjend në Itali, dy ditë më pas, dhe dyshohet se ishte në skaf me dibranët e tjerë.
“Shkonte tek varri i Sulës dhe i thoshte: O Sulë ti e di ku është djali im, ma trego ku është im bir. Ai ishte i vdekur, por nga dhimbja”, u shpreh Gjurim Durici.
