Mbi një grumbull rrënojash në Turqinë jugore është një kornizë dritareje e ruajtur çuditërisht mirë me një perde me printime fluturash që valëvitet nga era e ftohtë.
“Është dhoma e Ceyda.”
Para tërmetit, 19-vjeçarja Ceyda Ocan shikoi nga ajo dritare dhe ato perde, në rrugën e saj në qytetin e Iskenderun. Tani shoqja e saj më e mirë Damla është në rrugë me familjen e saj duke pritur në ankth, duke shpresuar se Ceyda ka mbijetuar, ndërsa punonjësit e shpëtimit shoshitin dhe qentë nuhasin për shenja jete.
Damla u takua me Ceydën në lagje kur ajo ishte gjashtë vjeç dhe Ceyda tetë, dhe ato qëndruan pranë Ato i blenë ato perde së bashku në një pazar.
“Ne të dyja i duam fluturat,” thotë Damla duke qarë. Në telefonin e saj është një foto e një torte ditëlindjeje të organizuar nga Ceyda për Damla-n me motrën e saj, me krem lejla me dekorime fluturash shkruan: “Kush të do më shumë në botë? Ne sigurisht!”
Blloku i apartamenteve të Ceyda-s, i quajtur Orcan, rrinte në një rresht ndërtesash të mesme rozë dhe bezhë me ballkone të vogla, në qendër të Iskenderunit, të gjitha me dyqane në katin e parë. Kur tërmeti me magnitudë 7.8 goditi në orën 04:17 të së hënës, Ceyda do të ishte duke fjetur së bashku me banorët e tjerë të Orcanit.
Blloku u rrëzua nga forca e dridhjes.
Shumë ndërtesa në Turqinë jugore janë zhdukur këtë javë, por kjo është historia e Orcanit, shtëpia e Ceyda-s dhe familjes së saj së bashku me banorët e 14 banesave të tjera. Në ditët pas tërmetit, miqtë dhe familja e tyre u mblodhën rreth Orcanit duke shpresuar për më të mirën dhe duke folur për të dashurit e tyre.
Ne dëshmuam një moment të shkurtër gëzimi të mërkurën kur një i mbijetuar u nxor nga rrënojat pas më shumë se një dite gërmimi – një nga fqinjët e Ceyda-s.
Sipas shpëtimtarëve dhe banorëve në zonë, ajo arriti të thotë se kishte folur me Ceyda-n përmes mureve të rrëzuara dhe se Ceyda kishte thënë se ishte mirë. Por zyrtarët paralajmëruan se i mbijetuari ishte i çorientuar, mund të mos kishte ndodhur në të vërtetë. Deri të premten, nuk kishte më lajme.
Ne u kthyem në Orcan për tre ditë rresht për të dëshmuar përpjekjet informale të shpëtimit, njerëzit që iknin për në vende më të sigurta dhe spitalet fushore të ngritura për të mbijetuarit. Shpëtimtarët dhe fqinjët të gjithë na thanë se ata dinin për tre persona që mbijetuan – pjesa tjetër nuk ka të gjetur.
Të mbijetuarit thanë se Orcan ishte shtëpia e një komuniteti të lidhur ngushtë, ku fqinjët vizitonin shpesh shtëpitë e njëri-tjetrit për çaj ose kafe turke.
Banorët e Orcanit dhe ndërtesave të tjera në rrugë kishin grupe WhatsApp dhe organizonin takime të rregullta.
Kur e pyetën se si ishte lagjja, xhaxhai i Damlës, Emrullah, i cili drejtonte dyqanin ushqimor lokal, shtrëngoi duart së bashku. “Kështu,” tha ai. Kur ra tërmeti, vendasit na thanë se ndërtesat në rreshtin e Orcanit ranë “si domino”. Në të dyja anët e vijës së shkatërrimit, ndërtesa të ngjashme duken të padëmtuara dhe banorët e tyre folën me faj dhe lehtësim.
Cansu, një mjek vendas, njihte disa nga njerëzit që jetonin në Orcan. Pas goditjes së tërmetit, ajo u largua nga shtëpia e saj dhe vrapoi rreth qoshes në hyrje të rrugës së Ceyda-s, tha ajo.
Ndërtesat përgjatë atij rreshti tani janë thërrmuar së bashku në një masë mbeturinash. Vetëm disa gjurmë të banorëve brenda janë të dukshme: një Kuran i grisur; një furrë e bardhë e shtypur; një orë e ngrirë në kohë./BBC
